woensdag 26 september

Woensdag 26 september

We werden erg vroeg gewekt: 6.30 uur.
Het was een stukje koeler dan de voorgaande dagen, maar helaas ook bewolkt. Niet het optimale weer voor het bezoeken van de Chinese Muur. Toch besloten we om wel te gaan. De voorspellingen voor de rest van de week waren slecht. Vandaar. En beter droog op de Muur, dan in de stromende regen.
Dus op naar de Muur !
Maar eerst nog even aan bij de Jadefabriek. Mooi spul hoor! Het arbeidsproces van het vervaardigen van de beeldjes was interessant om te zien. Alles werd heel erg snel toegelicht en voor we het wisten stonden we in de megagrote staatswinkel met 3 verkoopsters per klant. Niet leuk.
Je kon nergens naar kijken of ze wilden het aan je verkopen. De prijzen vielen ons behoorlijk tegen. Wij hebben dan ook niets gekocht.
Deze winkelbezoeken zijn door de Chinese Staat verplicht gesteld voor de reisorganisaties. Hup weer in de bus en door naar de Chinese Muur.
We hebben de Muur bezocht zo’n 50 kilometer buiten Beijing en 13 kilometer voor Badaling. Deze plaats is zeer toeristisch.
Op de parkeerplaats konden we de Muur aan beide kanten van het dal tegen en over de bergen zien kruipen. De ene kant was erg druk met toeristen en steil. De andere kant was rustig en goed te beklimmen (volgens onze gids Lily)
Wij kozen de rustige kant en hebben genoten. Op sommige stukken was er zelfs geen mens te zien en hadden we de Muur voor ons alleen.
Lekker gewandeld, genoten van het uitzicht en wat foto’s gemaakt. Het was drukkend warm en zweterig weer.
Het bezoeken van de Chinese Muur was indrukwekkend. Het stuk dat wij beklommen hebben was geheel gerestaureerd, met het oog op de commercie. Op de parkeerplaats veel stalletjes met verkopers en hun prullaria. We werden enorm toegeschreeuwd. T-shirt: 1 dollar ! We hadden er weinig zin in. En kijken is kopen he? Ze schreeuwden ons net iets te hard.

De lunch genoten we in een staatsrestaurant. Een enorme grote eetfabriek, een vreetschuur! We genoten de minst bijzondere maaltijd tot dan toe. Inderdaad een Chinese rijsttafel.
Bij dit restaurant (1000 zitplaatsen en sanitair zonder stromend water) was een grote staatswinkel, waar veel lokale (dure) producten te koop werden aangeboden. Daarnaast was er een werkplaats waar vazen en andere producten gemaakt werden van koper met een emaille laagje. Het lijkt op porcelein, maar het is onbreekbaar. Ze noemen het cloisonné.
De arbeiders werken er onder zeer slechte omstandigheden. De hele dag omgeven door giftige materialen. Arbo-technisch echt niet verantwoord.

Na de lunch togen we naar de Ming tombes. Mooi en druk. We hebben gelachen om de grote groepen Chinese toeristen. Rode hesjes, rode petjes, veel geschreeuw en voor veel oudere mensen. Ze werden toegebruld door een gids met een megafoon. Echt hilarisch!
We hebben de gebouwen bezocht en gelopen over de Avenue van stenen figuren. Daarna nog ruim een uur terug in de bus naar het hotel. Onderweg zie je ook van alles. Bijvoorbeeld een stadion voor de OS (het wielerdôme).
Na 40 minuten “thuis” te zijn geweest, waren we weer klaar voor de warme hap. Dit keer de specialiteit: Peking eend. Dat was echt heerlijk, lekker en super. We hebben echt gesmikkeld.
Weer door het drukke verkeer terug met de bus naar het hotel. Deze avond waren we vroeg terug. Voor ons lekker en ook voor Lily en de chauffeur. Zij maken ook erg lange dagen. Lily moet nog 1 ½ uur rijden voordat ze thuis is.
’s Avonds hadden we regen !